Fotografische wijsheid

‘In het ont-wikkelen van het negatief ontstaat het positief’

Vroeger moest je eerst de Doka (donkere kamer) in om het chemische proces van transformatie te kunnen laten plaatsvinden van het negatieve beeld naar het positieve beeld, de uiteindelijke foto. Je had dus het negatief nodig om het positief, te creëren! En het was altijd weer spannend hoe dat proces van ont-wikkelen zou gaan verlopen. Hoe zou het eindresultaat eruit gaan zien als het filmrolletje was ontwikkeld? Daar ging tijd over heen. Een verwachtingsvolle tijd. En als de foto’s er dan waren was het altijd heel spannend om ze te gaan bekijken: hoe zou het ‘positief’ zijn geworden? Zouden ze gelukt zijn? Soms viel het tegen, soms viel het mee en soms was het verrassend mooi en ging je ze uitvergroten. Die spanning, ontwikkeltijd en ontwikkelingsinvestering hoorden bij het proces. Daar leerde je mee om gaan.

Zo zou je het proces van transformationeel leren ook kunnen zien: je hebt soms het ‘negatieve’ in je (be)leven nodig om te kunnen transformeren in iets ‘positiefs’. En daar gaat tijd over heen en dat vraagt investering en energie, maar uiteindelijk genereert het energie. En het is altijd spannend hoe het proces gaat verlopen en wat het eindresultaat gaat worden. Zo kunnen het ‘negatieve’ en het ‘positieve’ vanuit dit perspectief onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Vergelijk dat met de ontwikkeling van de digitale fotografie: je kunt tegenwoordig onbeperkt foto’s maken met je camera en/of je mobiel, je delete wat je niet bevalt en gebruikt alleen het beeld wat je wilt laten zien en deelt dat met de wereld om je heen en je geniet daar volop van in allerlei vormgevingen. Het ‘negatieve’ direct kunnen deleten om het ‘positieve’ te kunnen gebruiken. Zo leer je in deze tijdsgeest spelenderwijs en (on)bewust dat je het voor jou ‘negatieve’ ook uit je eigen (be)leven kunt verwijderen om verder te (be)leven met het ‘positieve’. Dat zien we overal om ons heen gebeuren en ook op social media. Het ‘nieuwe normaal’ zou je kunnen zeggen..

Deze werkwijze en zienswijze sluit aan bij counteractief leren en cognitief evalueren en dat sluit ook aan bij het digitale tijdperk waarin wij leven. Zolang het goed voelt en werkt is er geen vuiltje aan de lucht en genereert het energie, verbinding, geluk en welbevinden. Maar als onze bewuste en onbewuste verwachtingen en investeringen om het ‘positieve’ te scheppen en het ‘negatieve’ te deleten bij herhaling niet meer blijken te lukken, kan er al gauw een gevoel ontstaan van tekortschieten, niet voldoen aan, buitengesloten voelen, niet meer mee kunnen doen, etc. Dan kan er bewust en/of onbewust een geforceerd ‘scheppen van het positieve’ in ons (be)leven ontstaan wat heel makkelijk kan leiden tot een energielek en spelenderwijs en onbewust een voedingsbodem voor sensitisatie, angst en paniek kan worden. Een ongewild ‘negatief’ effect van counteractief leren en cognitief evalueren. Veelal kan dan een proces van gevoelsmatig reflecteren en transformationeel leren helpend zijn met de kernvraag: ‘Hoe kan ik leren om stil te staan bij het ‘negatieve’ in mijn (be)leven om dat vervolgens, in het doorleven, te leren ont-wikkelen in iets ‘positiefs?’.

Over verbinding gesproken.

Je begrijpt het pas als je het verschil hebt gevoeld en ervaren.

C’est le ton qui fait la musique.